عزیزم،ایـــن راهَش نیست ،
اینکه یک زنبیلِ خالی بـرداری
و به دنبالِ یافتنِ خوشبختی
کوچه هایِ زندگی رو بِدَوی که نمیشه.
در مسیرَت خوشبختی هم اگه بـاشه
اونقدر هول میکنی و بی هَوا میدَوی که نمیبینی ، که از دست میدی .
بـاید زندگی رو مثلِ انسان زندگی کرد و زندگی کرد و زندگی کرد.
تا یک روز خوشبختی در پاکتی به نامِ پـاداش ،
پُست بشه به خانه ی قلبَت .
تحویلَش بگیری
تقدیرَش کنی
تـویِ زنبیلِ زندگی اَت بگذاری،

رفیق،باید خوشبختی رو وابسته به اهداف دور و دراز نکنیم تا بتونیم از هر شرایطی که داریم کمال استفاده رو ببریم.
طول مسیر تا رسیدن به خواسته هایی که خیلی از اونها با گذشت زمان و تلاش به دست میان میتونه به زیبایی مقصدی بـاشه که در ذهن داریم

جان ودلم، از امروز بیا بهانه های کوچیک رو برای خودمون بزرگ کنیم تا حس مثبتمون بیشتر بشه.
خوشبختی اگه قرار باشه وابسته به لیست آرزوهای ما باشه، هیچ وقت به دست نمیاد. چون این لیست تمام نشدنیه، خوشبختی مون رو به لیست داشته هامون منگنه کنیم تا همیشه دلیلی بـرای این احساس زیبا داشته باشیم.

نترسید از اینکه دختربچه هایتان زمین بخورند، اجازه دهید گریه کنند اما دوباره بایستند. بزرگ‌تر که شدند گاهی از آن‌ها بخواهید نان بخرند، حتی یک بار شده در صف بایستند. مطمئن باشید به کسی در صف نانوایی تجاوز نمی‌کنند. مطمئن باشید حرف در و همسایه که بگویند: “مرد نداشتند در خانه؟ ” به پشیزی نمی‌ارزد. همانقدر که آنها را برای آشپزی تشویق می‌کنید برای تعمیر قفل اتاق هم ترغیب کنید. دخترهایتان را اگر کلاس رقص می‌فرستید یک دوره هم دفاع شخصی بفرستید و باور کنید اینها به معنای فمنیسم بودن نیست دوره ای نیست که بخواهند زن‌ها در معدن کار کنند، دوران ما خطرناک‌تر از این حرف‌هاست.
این‌ها را گفتم که دخترهایتان منتظر کسی نباشند که مثل پدرهایشان برایشان نان بیاورد! که دنبال مردی مثل پدرهایشان در اینستاگرام و تلگرام نگردند. اینها را گفتم که دخترهایتان باور کنند می‌توانند روی پای خودشان بایستند! که بدانند این روزها “جیگرم” به اندازه “ضعیفه” پنجاه سال پیش فحش است. اگر رویای دخترتان خانم دکتر و خانم مهندس شدن است به او کمک کنید و بگویید “خانم آقای دکتر” و “خانم آقای مهندس” مدرک تحصیلی به حساب نمی‌آید. برای دخترهایتان لاک بخرید، رژ بخرید و به آنها بگویید زیباترینند.
نگذارید مات و مبهوت” عروسک” گفتن‌های پسر مردم شوند.‌ به دخترهایتان بگویید هیچ خرس پشمی و هیچ دسته گل رزی به اندازه زحمت چندین و چندساله بزرگ کردنشان نمی‌ارزد. به آنها بگویید ازدواج، تنها هویت آنها نیست، که هیچ شوالیه ای با هیچ اسب سفیدی قرار نیست آنها را به هیچ قصری ببرد! از دخترهایتان بخواهید برای به دست آوردن خواسته‌هایشان کار کنند که بدانند شوالیه‌ها خودپرداز نیستند، که ازدواج فقط و فقط برای درو کردن پاساژها عین تن‌فروشی است. یادشان بیاورید در دوره ای که خواستگارها پدرزن پولدار می‌خواهند یا زن پولساز، باید سعی کنند خودشان شوهر خوبی باشند! به دخترهایتان اجازه بدهید زمین بخورند و دوباره بایستند.
به دخترانتان اعتماد کنید و آنان را به تجربه های بزرگ دعوت کنید و بگذارید از حلقه ی بسته تجربه های کوچک، قابلیت رشد نایافته و دوباره تجربه های کوچک رهایی پیدا کنید و بعد از آن خیالتان از چند نسل بعد خودتان راحت باشد.