اضطراب فراگیر

اضطراب فراگیر

اضطراب را می ‏توان پاسخی انطباقی و بهنجار در برابر تهدید تلقی کرد که ارگانیسم را برای گریز یا ستیز آماده می‏ کند. برخی از افراد تقریباً در مورد هر چیزی مضطرب و نگران به نظر می‏ رسند؛ این گونه افراد را می ‏توان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیرطبقه ‏بندی کرد. اختلال اضطراب فراگیر، اضطراب و نگرانی مفرط درباره چندین واقعه یا فعالیت در اکثر ایام و طی یک دوره حداقل شش ماهه است.

نگرانی مزبور به سختی مهار می ‏شود و با علائمی جسمی نظیر تنیدگی عضلانی، تحریک ‏پذیری، دشواری در خواب، و بی ‏قراری همراه است. رنج و عذاب درون‏ ذهنی برای فرد ایجاد می ‏کند، و حوزه‏ های مهم زندگی فرد را مختل می ‏سازد.

اصطلاح نگرانی به تمایل شناختی به فکر کردن دایمی درباره یک موضوع و ناتوانی در کنار گذاشتن آن اشاره دارد. نگرانی معمولاً ادامه می‌یابد زیرا فرد نمی‌تواند راه حلی برای مشکل پیدا کند. همه مردم تا حدی نگران مسائل مختلف و خاص می‌شوند و حتی بعضی مردم تفکر درباره چگونگی مقابله با رویدادهای دشوار را مفید می‌دانند. اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم‌یافته نگران موضوعات بسیار مختلف و متعددی می‌شوند و به همین دلیل از اصطلاح تعمیم‌یافته برای آن استفاده می‌شود.

برای افراد مبتلا به اضطراب فراگیر، نگرانی حالت فلج کنندگی پیدا می‌کند و به منبع ناراحتی هیجانی شدید تبدیل می‌شود. برای مثال:

1. فرد به طور دائم و مرضی نگران است، هم در مورد مسائل عمده زندگی (مثلاً، سلامت جسمی، اوضاع مالی، روابط میان فردی، مسائل شغلی)، و هم در مورد بسیاری از مسائل کوچک زندگی روزمره، که برای سایر مردم اصلاً نگران کننده‌ نیستند.
2. فرد احساس می‌کند نمی‌تواند جلوی نگرانی خود را بگیرد. افراد مبتلا به اضطراب فراگیر احساس می‌کنند که نمی‌توانند آغاز و پایاندوره‌های ناراحتی را تحت کنترل داشته باشند.

نگرانی‌ها رابطه نزدیکی با فاجعه ­انگاری دارند و معمولاً با هم روی می‌دهند. یعنی در اضطراب فراگیر وقتی دوره ­های نگرانی زیاد طول می‌کشد، سطح اضطراب و رنج بالا می‌رود و قدرت تفکر پایین می‌آید، آنگاه فرد کوچک‌ترین مشکل را به شدیدترین حالتی که ممکن است روی دهد تفسیر می‌کند و آن را فاجعه‌آمیز می‌پندارد. این کار باعث می‌شود که مشکل به جای حل شدن وخیم‌تر شود.

علایم اختلال اضطراب فراگیر

اضطراب و نگرانی مفرط که در حداقل شش ماه گذشته در بیشتر روز ها وجود داشته و درباره وقایع و فعالیت های مختلفی هستند( مانند کارکردهای شغلی و تحصیلی).  همچنین فرد ناتوانی در کنترل نگرانی خویش دارد و حداقل سه علامت از علائم زیر( در بیشتر روزها ) در وی دیده می شود:

1. فرد بی­ قرار است، یا احساس عصبی بودن دارد، یا به خاطر نگرانی بی­ دلیل، بداخلاق است.
2. به ‌آسانی خسته و کوفته می‌شود.
3. نمی‌تواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش یکدفعه خالی می‌شود.
4. زودرنج است و زود عصبانی می‌شود.
5. تنش ماهیچه ­ای دارد.
6. خوابش مختل شده است (نمی‌تواند بخوابد، یا از خواب می‌پرد، یا خواب ناآرام دارد که خستگیش را برطرف نمی‌کند).

توصیه هایی برای رویارویی با اضطراب فراگیر

• هرگاه اضطراب زندگیتان را مختل نمود و علایم آن شدت گرفت، حتما به یک متخصص روانشناس مراجعه نمایید. در صورت مزمن شدن این اختلال ، درمان سخت تر می گردد.
• مهارت هایی مانند: مهارت مدیریت استرس، مهارت مدیریت هیجان های منفی ؛ می توانند بسیار کمک کننده باشند.
• سعی کنید سبک زندگیان را اصلاح نمایید تا توان روانشناختی شما بالا رود . سبک زندگی شامل خواب، فعالیت بدنی ، فعالیت های لذت بخش و … است.